ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Ο Νίκος Καλογερόπουλος σε μια συνέντευξη στη Βίκυ Φλέσσα το 2007. Αυτός ο αιρετικός μελετητής των κλασσικών και κυρίως των αρχαίων κυνικών μας δίνει το στίγμα του σε ένα σύντομο απόσπασμα. Τονίζει πόσο σημαντικό είναι κανείς να μάθει να σκέπτεται μη διστάζοντας να προτείνει και τρόπο επίτευξης της τόσο περίεργης και ανεξήγητης αυτής διαδικασίας. Εν αρχή ην ο λόγος, λέει, δηλαδή η αναλογία η οποία διαπερνά εγκάρσια το σύνολο των φυσικών και ανθρώπινων συστημάτων. Διατείνεται πως η λογική έχει την ίδια πορεία και την ίδια αρχιτεκτονική ανεξάρτητα από το μέγεθος, την υφή και την πολυπλοκότητα του αντικειμένου που μελετάμε. Δείτε ένα σύγχρονο κυνικό φιλόσοφο να αντιμετωπίζει παρόμοια τον ολύμπιο ναό, το τζαμί και το μοναστήρι. Θαυμάστε έναν ηθοποιό βγαλμένο από τα αρχαία θέατρα να καλεί τους Αθηναίους για να τους μιλήσει στην Αγορά.

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ

Ο Άκης Πάνου δίνει μια συνέντευξη στη Μαλβίνα Κάραλη το 1994. Με την άνεση ενός διανοούμενου και τη δωρικότητα ενός αυθεντικού μάγκα, ο Πάνου προσπαθεί να μας αναλύσει ένα μικρό τμήμα της κοσμοθεωρίας του. Βλέπει να εκκολάπτεται μια τάση αναζήτησης και περιπλάνησης του ατόμου η οποία είναι εχθρός κάθε μορφής συνασπισμού κρατών. Και γι' αυτό θέλει για την Ελλάδα ένα ρόλο ανοχύρωτης πόλης. Σχεδόν αξιωματικά επαναλαβάνει πόσο ψηλά στην αξιακή του πυραμίδα βρίσκεται η έννοια της ευθύνης και της ανάληψής της («εγώ ποτέ δε δέχθηκα να μεταβιβάσω τις δικές μου ευθύνες, το θεωρώ υποτιμητικό»), του λόγου και της τιμής. Με στέρεη πίστη στηρίζει την άποψή του ότι σημασία έχει να φέρεις τον άνθρωπο απέναντι στα πραγματικά του προβλήματα. Δείτε έναν άνθρωπο που λίγα χρόνια μετά διέπραξε ένα φόνο βγαλμένο από αρχαία τραγωδία. Κι όμως, κάτι τόσο άγριο δεν κηλίδωσε την προσωπικότητά του. Ίσως γιατί η ίδια ήταν υπέρ το δέον τραγική. Δε θα τον βρείτε γλυκούλη ούτε συμπαθή - δεν τον ενδιαφέρει. Και ξέρει πόσο αυτή του η αδιαφορία σας ενοχλεί...

ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ο Κώστας Σημίτης δίνει μια συνέντευξη στη Μαρία Ρεζάν το 1991. Με τη συστολή ενός πρωτάρη απέναντι σε μια ώριμη, έμπειρη γυναίκα, ο μετέπειτα Πρωθυπουργός υπερασπίζεται την πολιτική της λιτότητας του 1985 και προσπαθεί να εξηγήσει σε ένα εχθρικό ακροατήριο ότι η πολιτική των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ δε μπορεί να μακροημερεύσει. Ο Σημίτης θα καταγραφεί από την Ιστορία ως ένας κυβερνήτης που στην πρώτη του φάση 1996-2000 ώθησε τη χώρα σε πολλά σωστά αλλά ημιτελή βήματα. Ακούστε τον τόνο της φωνής του όταν ρωτά ρητορικά «Θέλουμε να γίνουμε το ξενοδοχείο της Ευρώπης;». Λίγα χρόνια αργότερα, όταν μονολογούσε δημόσια «Αυτή είναι η Ελλάδα...» σε μια υπαρξιακή σχεδόν αποξένωση από τη χώρα την οποία κυβερνούσε, σίγούρα θα είχε καταλάβει την απάντηση. Ίσως και τη δική του συνεισφορά σε αυτό...

ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Ο Ανδρέας δίνει την τελευταία συνέντευξη πριν τη σίγουρη συντριβή του στις εκλογές του 1989 στο δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτός ο άνθρωπος είναι ένας βασικός υπεύθυνος του εκρηκτικού χρέους και των ελλειμμάτων, της κοινωνίας της διαφθοράς, της πτώχευσης και του εξευτελισμού που σήμερα όλοι βιώνουμε. Είναι όμως σίγουρο πως τα πράγματα προορίζονταν να γίνουν αλλιώς, με το όραμα της Αλλαγής να μη μετουσιώνεται σε μικρομεσαίους φανατικούς, άεργους συνδικαλιστές και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Δείτε την αθωότητα με την οποία ορίζει το Σοσιαλισμό ως «τη δυνατότητα του κάθε ατόμου να βρει το δρόμο του παραγωγικά, αποτελεσματικά και χαρούμενα». Δείτε την πίστη στη νίκη ενος ηγέτη έχοντας απέναντί του σύσσωμο τον τύπο, επιφυλακτικά τα περισσότερα στελέχη του και χορεύοντας ένα βαλς με το χάρο τόσο πριν όσο και μετά. Δείτε το μοναδικό Έλληνα πολιτικό που μπορούσε να εξυψώσει τον άνθρωπο στον παράδεισο του πιο αγνού του έρωτα και ταυτόχρονα να τον βυθίσει στο έρεβος των πιο χυδαίων αδυναμιών του.

ΚΑΙ ΑΝΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος σε ομιλία του στη Βουλή το Φεβρουάριο του 2007. Η συζήτηση γίνεται για την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Παπαδόπουλος, μονίμως ερωτευμένος με τις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις που αφήνουν ιστορικά αποτυπώματα, ασκεί δρυμεία κριτική στην πιο άτολμη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Πολύ πριν το ξέσπασμα της κρίσης του δημοσίου χρέους μιλάει για το έγκλημα των τεράστιων χαμηλότοκων δανείων που «κοιμίζουν» την οικονομική ζωή ενώ διαπιστώνει ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με συνδυασμό άνισης οικονομίας και άδικης κοινωνίας, κάτι που συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία. Αναφέρεται στα ανταγωνιστικά της Ελλάδας κράτη ανά τον κόσμο που ξεπερνούν τα εβδομήντα και τα αντιπαραβάλλει με την εγχώρια κατάσταση, σχέδον μονολογώντας για «...λογικές τόσο, μα τόσο πολύ κρατισμού και αναξιοκρατίας και κομματισμού αφόρητου...». Παρακολουθώντας αυτό το βίντεο βλέπω έναν πολιτικό μεγαλύτερο από τη χώρα του, έναν πραγματικό εκσυγχρονιστή που δεν αξίξει να υπηρετεί τη χώρα της διαφθοράς.